L Tiu Zé Mielgo
"Tiu Zé Mielgo yera un home pequeinho i seco cumo un galho de carrasco. Ambaixo l chapeu siempre aparchacado, la cara zenhada a furmon i grabada a cinzel, más angurriada que las notas de binte malreis que sacaba de l bolso de las calças, anrebulhadas ne l lhenço, cumo benidas de l culo de ua pita.
Tiu Zé Mielgo nun le guardaba cabras a naide! Cumo nun le deixában tener parte an la partida de l chincalhon çocial i solo serbie pa cuntar ls tentos, an pagas tenie dreito a alguns zmandos. De lhéngua, que nin el tenie felpas pa zmandos doutra culidade. Yera, pintiparado, cumo l tonto de ls quelóquios: nun fazie parte de la quemédia, mas tamien andaba pulhi, i inda bie el más cun un uolho cerrado que ls outros cun ls dous bien abiertos!
Diç que quando einougurórun la letecidade houbo farra fuorte. Benezidura, çcursos de ls maiorales, foguetes, antremoços i bino a la ringalheira. Yá cun ls olhicos pequeinhos, tiu Zé Mielgo arruma-se als angorbatados i çpega-le al más pimpon sin abiso: 'Anton bós ye que sodes l Persidente de la Cámara?! Pus olhai que stais bien fraquito pa l’amportáncia que teneis! Stá la buossa tie más bien tratada!... Ten uns quartos!!'... i acrecentou un cachico mais baixo, a modos a que solo le oubíssen ls de l pobo 'i uas tetas… parécen dous barrenhones!!"
Tiu Zé Mielgo nun le guardaba cabras a naide! Cumo nun le deixában tener parte an la partida de l chincalhon çocial i solo serbie pa cuntar ls tentos, an pagas tenie dreito a alguns zmandos. De lhéngua, que nin el tenie felpas pa zmandos doutra culidade. Yera, pintiparado, cumo l tonto de ls quelóquios: nun fazie parte de la quemédia, mas tamien andaba pulhi, i inda bie el más cun un uolho cerrado que ls outros cun ls dous bien abiertos!
Diç que quando einougurórun la letecidade houbo farra fuorte. Benezidura, çcursos de ls maiorales, foguetes, antremoços i bino a la ringalheira. Yá cun ls olhicos pequeinhos, tiu Zé Mielgo arruma-se als angorbatados i çpega-le al más pimpon sin abiso: 'Anton bós ye que sodes l Persidente de la Cámara?! Pus olhai que stais bien fraquito pa l’amportáncia que teneis! Stá la buossa tie más bien tratada!... Ten uns quartos!!'... i acrecentou un cachico mais baixo, a modos a que solo le oubíssen ls de l pobo 'i uas tetas… parécen dous barrenhones!!"
Excerto do Conto "Ls Barrenhones", por Alfredo Cameirão
Hoje, porque começaram as férias, e porque não me apetece puxar orelhas de políticos, fico-me por esta apresentação do tio Zé 'Mielgo', de quem havemos ainda de ouvir falar mais vezes. O conto pode [e deve] ser lido AQUI.
E quem não souber o que são 'barrenhones', faça o favor de visitar e consultar os 'blogs' Mirandeses que por aí estão, alguns deles 'linkados' aqui ao lado. Eles merecem!
E quem não souber o que são 'barrenhones', faça o favor de visitar e consultar os 'blogs' Mirandeses que por aí estão, alguns deles 'linkados' aqui ao lado. Eles merecem!
7 comentários:
Divulgação
Mais um Blog que se tornou um Livro!
www.camaradachoco.blogspot.com
Este tiu Zé mielgo é cá um atrevidote! Grande malandreco!
"Barrinhon" não é uma espécie de malga grande e redonda, em que se apanha o sangue do porco na matança?
um abraço
Querida, Vou ter que o conto pra ver se entendo.
Deixo-te um beijinho e votos de um ótimo fim de semana
Olá Jorge,
Malandreco, e bom observador, o tiu Mielgo!
É como dizes. 'Barrenhon' é um alguidar, ou uma malga grande como as que se davam aos garotos com as sopas de leite.
Um Xi da Porca
Olá Menina do Rio,
Mirandês para Brasileiro é capaz de não ser fácil.
Se não entenderes alguma coisa, é só dizeres que eu faço-te uma tradução, OK?
Bom fim-de-semana para ti também.
Xi da Porca
Biba Cochinica,
Barrenhones si son l que bós dezis - "alguidares" de barro, inda antes de aparcéren ls de barro bidrado, i antes inda destes más modernos de smalte.
Dius te pague por más este cachico de Mirandés dado al mundo!
Beijicos!
Olá Tortulhas,
Já sabes que é com imenso prazer que aqui vou dando a conhecer a Língua Mirandesa a quem me visita.
Um Xi da Cochinica
Enviar um comentário