"Ye lhuç a mais, queixában-se las pessonas, anté nos puode cegar ls uolhos. Oulhai que ye ua cousa nunca bista. Carrega-se nun buton i, nun stantico, cumo quien chiçca ua cerilha, fica todo alhumbrado.
Nun será peligroso? Nun se botará todo a arder? Las pessonas chubien i abaixában las scaleiras, todas eilhas chenas de lhuç, cumo nunca antes se bira, nin ne ls dies de la matáncia. Tanta lhuç anté fazerie mal. Muita giente fui alhá a ber cumo la eilectrecidade daba lhuç cun tanta fuorça.
La tie Alzira ye que nun le daba assi tanta amportáncia. Yá uns anhos, quando mercara l fugon de gaç, muitos dezien que aquilho era ua cousa mala, capaç de arrebantar, i que la quemida nun ficaba buona, i hoije ls dedos de las manos yá nun chégan pa ls cuntar. Agora, quedaba-se eili a mirar para tanta claridade, i pensaba para eilha sola. Si, tamien stou admirada!, D’adonde benirá tanta lhuç assi junta?
Nun tardou muito tiempo, que dous homes de fuora, andubíssen a saber de quien querie ficar cul talfone de l pobo an sue casa. Naide se aprunteficou. Çcunfiaba-se de ls trabalhos que podien benir deili. Qualquiera cousa que acuntecisse, passaba puli, i çpuis, se fusse cousa mala, ala pa la guarda i pa ls tribunales. Nó, nó!...you nó, outro que querga. Ide a bater a la casa de la tie Alzira, essa siempre fui mui fouta.
Fui la cousa melhor que fiç, zabafaba eilha pulas tardes de Eimbierno, quando alguien çpuis de talfonar iba ficando puli mais un cachico. Al ampercípio naide iba alhá, solo quando habie ua zgrácia. Agora nó, staba siempre cun giente, miesmo que fusse solo para cumbersar. Als poucos an casa de la tie Alzira era adonde todo acuntecie, eili chegában las nobidades an purmeiro lhugar, i deili se spalhában pula aldé.
Naqueilha sala a meio que quadrada, cun la lhuç eiléctrica çpindurada de l forro, i un calcedor pa ls pies, passaba toda la respiraçon de l´aldé. La muorte, la chegada de ls eimigrantes, l nascimiento de ls nietos, la doença de alguien, la chamada de l doutor. Cumo l’eilectricidade ajudara a demudar todo i la tie Alzira tenie ua alma branca cumo la lhuç eiléctrica, assistie a todo i todos cunfiában neilha."
Coisas do outro mundo, há 50 anos apenas... A luz eléctrica cegava os olhos! O gás era 'cousa mala', e do telefone então, havia que desconfiar...