L Saco sin Baraço
"Inda bien que pacença, ou outras razones más scundidas, nun le faltórun a tie Bárbela i, tanto xaldrocou, tanto xaldrocou, que le metiu a Sabel pul uolhos adrento a Mário.
Sabel, sin pai nin mai i sobrina de l’alquebiteira, fazie-le honra a la nomeada. L pelo meio rúcio i ls uolhos azules, la piel siempre mi branca i amerosa, las cuostas mi dreitas a ampinar las tetas, que anté peç que arrebentában ls betones de l xambre, i las nalgas rijas que se adebinában ambaixo de la saia, yera ua puosta a la Mirandesa tan de lei, que quien la bisse passar a scatrapulhar trás de las mulas i nun fusse de Tortulhas nun se fintaba que habie quedado aquel saco sin baraço, ua moça assi, solteira i yá quaije a arrimar als trinta...
Nin nunca Mário habie feturado que staba eilhi l cacho guardado, mirai ua moça guapa i lista cumo Sabel, cumo se iba a agradar de un cimprico cumo el?!
I ye bien cierto que nun serie eilhi que Mário iba a zanfastiar ls dientes, nun fura l causo de la chicha de Sabel yá haber sido schurricada an muita greilha, drento i fuora de Tortulhas, i serie d’ende que benien ls oulhares de lhado, quien sabe se d’ambeija, de las ties de l pobo, i ls oulhares de amo, ou ganas de tal, de ls tius, i ls oulhares anchoquecidos de cobiça de ls que íban a pagar la remeia."
Sabel, sin pai nin mai i sobrina de l’alquebiteira, fazie-le honra a la nomeada. L pelo meio rúcio i ls uolhos azules, la piel siempre mi branca i amerosa, las cuostas mi dreitas a ampinar las tetas, que anté peç que arrebentában ls betones de l xambre, i las nalgas rijas que se adebinában ambaixo de la saia, yera ua puosta a la Mirandesa tan de lei, que quien la bisse passar a scatrapulhar trás de las mulas i nun fusse de Tortulhas nun se fintaba que habie quedado aquel saco sin baraço, ua moça assi, solteira i yá quaije a arrimar als trinta...
Nin nunca Mário habie feturado que staba eilhi l cacho guardado, mirai ua moça guapa i lista cumo Sabel, cumo se iba a agradar de un cimprico cumo el?!
I ye bien cierto que nun serie eilhi que Mário iba a zanfastiar ls dientes, nun fura l causo de la chicha de Sabel yá haber sido schurricada an muita greilha, drento i fuora de Tortulhas, i serie d’ende que benien ls oulhares de lhado, quien sabe se d’ambeija, de las ties de l pobo, i ls oulhares de amo, ou ganas de tal, de ls tius, i ls oulhares anchoquecidos de cobiça de ls que íban a pagar la remeia."
3º excerto do conto "L Stalhico" [Alfredo Cameirão]
A tia alcoviteira, a sobrinha solteirona, o 'rapaç' também solteiro... Tinha que dar 'Xaldrocada'...
5 comentários:
"...la chicha de Sabel yá haber sido schurricada an muita greilha,..."
Esta é o máximo! Eheheheh!.....
Un bico!
Jorge:
E sempre com um 'stalhico'! Ahah!...
Um Xi da Porca
Se todo o saco quer baraço, o Mário tem que agradecer ter-lhe calhado um saco tão guapo e apetecível a posta mirandesa!
Um abraço
... apetecível como a posta mirandesa, claro!
mps:
Até acaba por ter razão. Na próxima semana publico o último excerto da história que, como foi contada ao contrário, corresponde ao início. Aí veremos quem era e o que era o 'rapaç', e se teve ou não sorte com a sua 'puosta a la Mirandesa'.
Um Xi da Porca
Enviar um comentário